Han en Paula zaten meer dan drie dagen op een paal: ‘Dan zie je dingen die er niet zijn’

Foto: Omroep West

ROELOFARENDSVEEN - Paula Bus en Han de Jong: allebei hebben ze meer dan drie dagen op een paal boven het water gezeten. Het 78 uur lang paalzitten is onderdeel van de kermis en de feestweek in Roelofarendsveen. 'Ik vond het leuk, maar de laatste nacht was heel zwaar', vertelt Paula aan Omroep West, mediapartner van Studio Kaag en Braassem. 'Slapen doen we niet. Dan zie je wel eens dingen die er niet helemaal zijn', vertelt Han lachend. Han doet al langer mee aan het paalzitten. Ook 35 jaar geleden, toen hij zijn vrouw leerde kennen tijdens het paalzitten. 'Hij begon me te versieren.'

'Als ik iets in m'n hoofd heb dan gebeurt het ook meestal zoals ik van plan ben', vertelt Paula. Ze is inmiddels thuis en heeft een beetje kunnen bijkomen van haar driedaagse zitsessie. Op de paal moest ze 78 uur eten, drinken en haar behoeftes doen. 'De laatste nacht was wel het zwaarst. Toen kreeg ik een inkakker. Ik voelde zo m'n ogen dichtvallen.'

Ook Han had het 's nachts even moeilijk. 'Dan zie je wel eens dingen die er eigenlijk niet zijn', vertelt hij lachend. 'Dan komt het water omhoog, terwijl dat natuurlijk helemaal niet zo is. De afstand naar de kant wordt opeens langer of korter en je benen lijken heel klein.' Gelukkig had hij Paula waar hij zijn hallucinaties mee kon bespreken. 'Ik zag een tafel, maar dat kan niet want het was in het water', vertelt ze.

Liefde als een paal boven water

Naast een mooie prijs heeft Han nog meer moois overgehouden aan het paalzitten. Zo leerde hij op de paal zijn vrouw kennen, 35 jaar geleden. Eén van de jaren dat Han weer zat moest hij stoppen, omdat hij dikke benen kreeg door gebrek aan beweging. Om zijn steentje bij te dragen deed hij mee in het zorgteam tijdens het evenement. 'Zij deed ook mee en toen heb ik haar versierd. Of nou ja, haar, de paal versierd', grapt Han.

'Hij ging de paal waar ik op zat met slingers bekleden', vertelt zijn vrouw, José. 'Een maand later zagen we elkaar weer op een receptie. Toen zijn we samen uiteten gegaan en nog meer los van elkaar gegaan.' Zelf heeft José ooit 115 uur gezeten. 'Ik heb zes jaar meegegaan waarvan ik het vierde jaar een paar uur van te voren van de paal ben afgesprongen. Ik had het idee dat niemand me van die paal af zou helpen.' José herkent de waanbeelden van Han en Paula maar al te goed. 'Na 70 uur begint het echt heftig te worden. Ik dacht dat ik een deur op het water zag, maar dat kan helemaal niet.'

Plassen en poepen moest ook op de paal

Ook de behoeftes van de deelnemers moesten op de paal worden gedaan. 'Dat vond ik wel een dingetje', zucht Paula. 'Als ik moest plassen ging de parasol uit en kreeg ik een douchegordijn om me heen. Het was een gefriemel, want je hebt een heel klein voetenplankje. Toen ik eenmaal een emmertje kreeg ging het wel wat beter.' Bij Han verliep het iets soepeler. 'Ik draaide me om en liet het maar lopen. Maar ja, met veel wind is dat ook niet handig.'

Het 78 uur paalzitten is een traditie die bij de kermis en de feestweek in Roelofarendsveen hoort. Deelnemers moeten van zondagmiddag klokslag 13.00 uur tot en met woensdag 19.00 uur blijven zitten op het kleine plateautje op één van de zes palen boven het water. Voor de winnaars stond een elektrische scooter klaar.

advertentie advertentie